Ние сме првата генерација што нема да остави никаква трага од себе

Ние сега го чуваме нашето минато на поинаков начин … Малку е тажно …

Ние ќе бидеме првата генерација што нема да остави трага.

Ние нема да оставиме наши писма. Од нас од младоста, а подоцна ќе сфатиме што не е во ред. Ние нема да оставиме писма напишани – за пријатели со кои сме копнееле за неважни денови претходно. Нема да оставиме наш ракопис, излитена, стуткана, свиткана хартија, пликоа со адреси, маркички, имиња на оние на кого и од кого.

Нема да оставиме фотографии. Сите тие ќе исчезнат во електронската папка. Дури и сега не можеме да го извадиме нашиот албум со фотографии, дури и сега немаме натпис на задната страна – нема повеќе такви спомени. Немам каде да напишам дека ова сум јас, а ова е Петар, ова е Никола, ова сме ние. Тогаш бевме таму, беше супер … Немаме спомен во рацете, молчиме, не се сеќаваме. И како заминуваме – не им пренесуваме на другите ништо.

Ние нема да ги паметиме лицата вечно. И себе и оние кои биле наше секојдневие, живот.

Нема да оставаме споменари, преписки, писма. Кратки, долги, паметни или не. Никој нема да може да прочита тоа што правевме во нашите денови. Веќе ние самите, по некое време, нема да можеме да прочитаме. Ги нема. Не започнаа, ниту продолжија …

Здраво, време на гаџети, компјутери и социјални медиуми. Успеавте да не избришете!