Ако можете да го вратите времето, дали би имале деца? Одговорите на родителите ќе ве шокираат!

Иако повеќето родители ги обожаваат своите деца и би сториле сè за нив, има и такви на кои тие им претставуваат товар.

Во анонимна анкета беше поставено прашањето, дали се покајавте што имате деца. Верувале или не, повеќето родители одговорија потврдно, а причините ќе ве шокираат.

Не уживам да бидам родител

– Ги сакам моите деца и многумина ме сметаат за добар татко, понекогаш ми е убаво, но поголемиот дел од времето е тешко. Постојат луѓе кои сакаат да поминуваат време со децата, како што има и такви кои сакаат нови познанства, но јас не сум од нив.

Постојано сум уморна

– Не се чувствувам како мајка, туку како бебиситерка. Ретко се радувам на грижата за ќерка ми, главно сум уморна цело време. Исцрпена сум. Пандемијата го уништи малиот здрав разум што ми остана. Не можам да си дозволам ни малку одмор, затоа што сега нема училиште.

Мојот живот би бил подобар без неа

– Искрено верувам дека мојот живот ќе беше подобар ако никогаш не родев, особено не толку младa како што бев јас. Мислам дека можев да постигнам многу повеќе во животот. И мојот и нејзиниот живот ќе беа подобри ако ја родев подоцна или ако ја дадев на посвојување, но тогаш немав друг избор.

Се чувствувам полесно кога ги нема

– Имам три деца. Мислев дека сакам деца затоа што верував дека така треба: да се омажам и да имам деца. Ги сакам и им посакувам се најдобро, но не сум толку поврзана со моите деца како другите мајки. Не ми недостигаат кога сум на пат. Се чувствувам полесно. Оваа пандемија е тешка за мене затоа што морам постојано да бидам со нив. Чувствувам вина поради тоа.

Како гости кои никогаш не заминуваат

– Да се ​​има деца е како да имаш гости кои од вашиот дом не заминуваат со години, и мора да се грижите за нив за околината да не ве осудува.

Сопругот ме натера

– Мојот поранешен сопруг беше емоционален насилник и, да бидам искрена, тој ме натера да останам бремена само три месеци откако имав спонтан абортус. Не бев подготвена и немав време да тагувам. Нашиот син сега има седум години, а неговиот татко не е тука со години. До неодамна, морав да се грижам сама за него.

 

Ги мразам

– Ги мразам и се мразам себеси затоа што така се чувствувам.

Не бев подготвен да се откажам

– Го сакам мојот син, би умрела за него. Ќе убијам за него ако треба. Меѓутоа, кога би можела да го вратам времето, не би имала деца. Не бев подготвена за бебе иако планиравме бременост. Не бев подготвена за тоа колку ќе се изгубам себе си. Не бев подготвена за недостаток на сон, за постојано врескање. Бев многу болна по породувањето. Никогаш нема да дозволам мојот син да дознае за ова и да се чувствува несакано. Не е тој виновен.